@@@@{1FRAGMENTA}1 @@@@{1COMMENTARIORUM GRAMMATICORUM}1 ҩsempiternum inmortalium rerum, perpe-tuum mortalium est; perpetuitas enim in nostra natura est, quae perpeti accidentia potest, sempi-ternitas infinita est, eo quod semper. ita irascere. quid nunc irascitur? dicemus quae vetustate deteriora fiunt vetustiscere, inveterascere quae meliora. 쮠ή@@@@religentem esse oportet, religiosum nefas. * hoc inclinamentum semper huiuscemodi verborum, ut vinosus mulierosus religiosus, significat copiam quandam inmodicam rei, super qua dicitur. quo-circa religiosus is appellabatur, qui nimia et superstitiosa religione sese alligaverat, eaque res vitio assignabatur. itaque ex re in Saliaribus 'adtanus tintinnat', id est sonat. id quod dico huius modi est: uti facit $POIE&[2$I=&, i]2ta facitur $POIEI=TAI& est. cuius modi genus adverbiorum a verbis motus quod venit, ut expulsim cursim 쮠ήsic igitur . . . etiam istud, quod in lege est: si dividas separesque duo verba haec 'subruptum' et 'erit', ut sic audias 'subruptum [2erit]2' tamquam 'certa-men erit' aut 'sacrificium erit', tum videbitur lex in postfuturum loqui; si vero copulate per-mixteque dictum intellegas, ut 'subruptum erit' non duo, sed unum verbum sit itaque finita patiendi declinatione sit, tum hoc verbo non minus prae-teritum tempus ostenditur quam futurum. 쮠ήdeinde voculatio qui poterit servari, si non sciemus in nominibus, ut Valeri, utrum interrogandi sint an vocandi? nam interrogandi secunda syllaba superiore tonost quam prima, deinde novissima deicitur; at in casu vocandi summo tonost prima, deinde gradatim descendunt. 쮠ήsi huius amici vel huius magni scri-bas, unum i facito extremum; sin vero hi magni, hi amici casu multitudinis recto, tum [2i]2 ante i scribendum erit, atque id ipsum facies in similibus. si huius terrae scribas, i littera sit extrema, si huic terrae, per e scribendum est. mi qui scribit in casu interrogandi, velut cum dicimus mi studiosus, per i unum scribat, non per e; at cum mei, tum per e et i scribendum est, quia dandi casus est. nixurit, qui niti vult et in conatu saepius aliqua re perpellitur. 쮠ήavarus enim . . . appellatur qui avidus aeris est. sed in ea copula e littera . . . detrita est. 쮠ήlocupletem 쮠ήa et o semper principes sunt, i et u semper subditae, e et subit et praeit; [2praeit]2 in Euripo, subit in Aemilio. si quis putat praeire u in his verbis Valerius Vennonius Volusius, aut i in his iampridem iecur iocus iucundum, errabit, quod hae litterae, cum praeeunt, ne vocales quidem sunt. 쮠ήinter litteram n et g est alia vis, ut in nomine anguis et angari et ancorae et increpat et incurrit et ingenuus. in omnibus his non verum n sed ad-ulterinum ponitur. nam n non esse lingua in-dicio est; nam si ea littera esset, lingua palatum tangeret. 쮠ήGraecos non tantae inscitiae arcesso, qui $OU ex $O& et $U& scripserunt, [2quantae]2 qui ei ex e et i; illud enim inopia fecerunt, hoc nulla re subacti. 쮠ήrusticus fit sermo . . . si adspires perperam. sunt etiam adsimulanter dicta haec, canatim suatim bovatim, quae ab animalibus sumuntur. 쮠ήvos . . . cum dicimus, motu quodam oris con-veniente cum ipsius verbi demonstratione utimur et labeas sensim primores emovemus ac spiritum atque animam porro versum et ad eos, quibus-cum sermocinamur, intendimus. at contra cum dici-mus nos, neque profuso intentoque flatu vocis ne-que proiectis labris pronuntiamus, sed et spiritum et labeas quasi intra nosmet ipsos coercemus. hoc idem fit et in eo, quod dicimus tu ego et tibi et mihi. nam sicuti, cum adnuimus et ab-nuimus, motus quidam ille vel capitis vel ocu-lorum a natura rei quam significat non abhorret, ita in his vocibus quasi gestus quidam oris et spiritus naturalis est. eadem ratio est in Graecis quoque vocibus, quam esse in nostris animad-vertimus. 쮠ήautumo . . . ab . . . aestumo Ǯquia qui parcior est, suo contentus est, quod avarus non facit. 쮠ήbibacem . . . bibosum Ǯ$FORBH/& [2herba]2. sed antea fibra dicta est, ut nunc etiam rustici dicunt. 쮠ήfrater est dictus quasi fere alter. 쮠ήinfestum est a festinando dictum; nam qui instat alicui eumque properans urget opprimere-que eum studet festinatque, aut contra de cuius periculo et exitio festinatur, is uterque infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, quam vel facturus cuipiam vel passurus est. 쮠ήmature est, quod neque citius est neque serius, sed medium quiddam et temperatum est. 쮠ήinter mendacium dicere et mentiri distat. qui mentitur, ipse non fallitur, alterum fallere conatur; qui mendacium dicit, ipse fallitur. 쮠ήqui mentitur fallit, quantum in se est, at qui mendacium dicit ipse non fallit, quantum in se est. 쮠ήvir bonus praestare debet ne mentiatur, prudens ne mendacium dicat; alterum incidit in hominem, alterum non. clamat, quiritatur 򮠦讦celari 򮠦讦protinam @@@@{1EX AUGURII PRIVATI LIBRIS}1 쮠ήdiscrepat dextra sinistrae, praepes inferae. @@@@{1EX LIBRO DE EXTIS}1 쮠ήbidentes bidental @@@@{1EX LIBRO DE ANIMALIBUS}1 Ǯasilus est musca varia, tabanus, bubus maxime nocens. hic apud Graecos prius myops vocabatur, postea [2a]2 magnitudine incommodi oestrum appel-larunt. @@@@{1INCERTAE SEDIS}1 쮠ήpluria . . . compluria 򮠦Apollinem . . . Ianum . . . Dianam . . . Ianam 쮠ήcaesia 㦳讠箠Ǯindigetes 㦳讠箠Ǯstiva @@@@{1DUBIA}1 rudentes 쮠ήsaltem . . . si aliter . . . si aliter non potest