¸³°ÿï°°±ÿï‚ÅãìÿïƒÃáìðÓéãÿŸôÿ@@@@{1BUCOLICA}1 ‘ôÿ@@@@{1I}1 ôÿ@@@@[{40&7Corydon, Ornytus&}40] {&7Corydon&} Nondum Solis equos declinis mitigat aestas, €quamvis et madidis incumbant prela racemis €et spument rauco ferventia musta susurro. €cernis ut ecce pater quas tradidit, Ornyte, vaccae €molle sub hirsuta latus explicuere genista? €nos quoque vicinis cur non succedimus umbris? €torrida cur solo defendimus ora galero? €{&7Ornytus&} Hoc potius, frater Corydon, nemus, antra petamus €ista patris Fauni, graciles ubi pinea denset @1 €silva comas rapidoque caput levat obvia soli, €bullantes ubi fagus aquas radice sub ipsa €protegit et ramis errantibus implicat umbras. €{&7Corydon&} Quo me cumque vocas, sequor, Ornyte; nam mea Leuce, €dum negat amplexus nocturnaque gaudia nobis, €pervia cornigeri fecit sacraria Fauni. €prome igitur calamos et si qua recondita servas; €nec tibi defuerit mea fistula, quam mihi nuper €matura docilis compegit arundine Ladon. €{&7Ornytus&} Et iam captatae pariter successimus umbrae. €sed quaenam sacra descripta est pagina fago, @1 €quam modo nescio quis properanti falce notavit? €aspicis ut virides etiam nunc littera rimas €servet et arenti nondum se laxet hiatu? €{&7Corydon&} Ornyte, fer propius tua lumina: tu potes alto €cortice descriptos citius percurrere versus; €nam tibi longa satis pater internodia largus €procerumque dedit mater non invida corpus. €{&7Ornytus&} Non pastor, non haec triviali more viator, €sed deus ipse canit: nihil armentale resultat, €nec montana sacros distinguunt iubila versus. @1 €{&7Corydon&} Mira refers; sed rumpe moras oculoque sequaci €quam primum nobis divinum perlege carmen. €{&7Ornytus&} 'Qui iuga, qui silvas tueor, satus aethere Faunus, €haec populis ventura cano: iuvat arbore sacra €laeta patefactis incidere carmina fatis. €vos o praecipue nemorum gaudete coloni, €vos populi gaudete mei: licet omne vagetur €securo custode pecus nocturnaque pastor €claudere fraxinea nolit praesaepia crate, €non tamen insidias praedator ovilibus ullas €afferet aut laxis abiget iumenta capistris. €aurea secura cum pace renascitur aetas €et redit ad terras tandem squalore situque €alma Themis posito iuvenemque beata sequuntur €saecula, maternis causam qui vicit Iulis. @1 €dum populos deus ipse reget, dabit impia victas €post tergum Bellona manus spoliataque telis €in sua vesanos torquebit viscera morsus €et modo quae toto civilia distulit orbe, €secum bella geret: nullos iam Roma Philippos €deflebit, nullos ducet captiva triumphos; €omnia Tartareo subigentur carcere bella €inmergentque caput tenebris lucemque timebunt. €candida Pax aderit, nec solum candida vultu, €qualis saepe fuit, quae libera Marte professo, €quae domito procul hoste, tamen grassantibus armis €publica diffudit tacito discordia ferro: @1 €omne procul vitium simulatae cedere pacis €iussit et insanos Clementia contudit enses. €nulla catenati feralis pompa senatus €carnificum lassabit opus, nec carcere pleno €infelix raros numerabit curia patres. €plena quies aderit, quae stricti nescia ferri €altera Saturni referet Latialia regna, €altera regna Numae, qui primus ovantia caede €agmina, Romuleis et adhuc ardentia castris, €pacis opus docuit iussitque silentibus armis €inter sacra tubas, non inter bella, sonare. €iam nec adumbrati faciem mercatus honoris €nec vacuos tacitus fasces et inane tribunal €accipiet consul; sed legibus omne reductis €ius aderit moremque fori vultumque priorem €reddet et afflictum melior deus auferet aevum. €exsultet quaecumque Notum gens ima iacentem €erectumve colit Boream, quaecumque vel ortu @1 €vel patet occasu mediove sub aethere fervit. €cernitis ut puro nox iam vicesima caelo €fulgeat et placida radiantem luce cometem €proferat? ut liquidum niteat sine vulnere sidus? €numquid utrumque polum, sicut solet, igne cruento €spargit et ardenti scintillat sanguine lampas? €at quondam non talis erat, cum Caesare rapto €indixit miseris fatalia civibus arma. €scilicet ipse deus Romanae pondera molis €fortibus excipiet sic inconcussa lacertis, €ut neque translati sonitu fragor intonet orbis @1 €nec prius ex meritis defunctos Roma penates €censeat, occasus nisi cum respexerit ortus'. €{&7Corydon&} Ornyte, iam dudum velut ipso numine plenum €me quatit et mixtus subit inter gaudia terror. €sed bona facundi veneremur numina Fauni. €{&7Ornytus&} Carmina, quae nobis deus obtulit ipse canenda, €dicamus teretique sonum modulemur avena: €forsitan Augustas feret haec Meliboeus ad aures. @1 ôÿ@@@@{1II}1 ôÿ@@@@[{40&7Idas, Astacus, Thyrsis&}40] Intactam Crocalen puer Astacus et puer Idas, €Idas lanigeri dominus gregis, Astacus horti, €dilexere diu, formosus uterque nec impar €voce sonans. hi cum terras gravis ureret aestas, €ad gelidos fontes et easdem forte sub ulmos €conveniunt dulcique simul contendere cantu €pignoribusque parant: placet, hic ut vellera septem, €ille sui victus ne messem vindicet horti; €et magnum certamen erat sub iudice Thyrsi. €affuit omne genus pecudum, genus omne ferarum €et quodcumque vagis altum ferit aera pennis. @1 €convenit umbrosa quicumque sub ilice lentus €pascit oves, Faunusque pater Satyrique bicornes; €affuerunt sicco Dryades pede, Naides udo, €et tenuere suos properantia flumina cursus; €desistunt tremulis incurrere frondibus Euri €altaque per totos fecere silentia montes. €omnia cessabant, neglectaque pascua tauri €calcabant, illis etiam certantibus ausa est €daedala nectareos apis intermittere flores. €iamque sub annosa medius consederat umbra €Thyrsis et 'o pueri, me iudice pignora' dixit €'irrita sint moneo: satis hoc mercedis habete, €si laudem victor, si fert opprobria victus. €et nunc alternos magis ut distinguere cantus @1 €possitis, ter quisque manus iactate micantes'. €nec mora: decernunt digitis, prior incipit Idas. €{&7Idas&} Me Silvanus amat, dociles mihi donat avenas €et mea frondenti circumdat tempora taeda. €ille etiam parvo dixit mihi non leve carmen: €'iam levis obliqua crescat tibi fistula canna'. €{&7Astacus&} Et mihi Flora comas pallenti gramine pingit €et matura mihi Pomona sub arbore ludit. @1 €'accipe' dixerunt Nymphae 'puer, accipe fontes: €iam potes irriguos nutrire canalibus hortos'. €{&7Idas&} Me docet ipsa Pales cultum gregis, ut niger albae €terga maritus ovis nascenti mutet in agna, €quae neque diversi speciem servare parentis €possit et ambiguo testetur utrumque colore. €{&7Astacus&} Non minus arte mea mutabilis induit arbos €ignotas frondes et non genitalia poma. €ars mea nunc malo pira temperat et modo cogit €insita praecoquibus subrepere persica prunis. €{&7Idas&} Me teneras salices iuvat aut oleastra putare €et gregibus portare novis, ut carpere frondes €condiscant primoque recidere gramina morsu, €ne depulsa vagas quaerat fetura parentes. @1 €{&7Astacus&} At mihi cum vulsis radicibus arida tellus €pangitur, irriguo perfunditur area fonte €et satiatur aqua, sucos ne forte priores €languida mutata quaerant plantaria terra. €{&7Idas&} O si qui Crocalen deus afferat! hunc ego terris, €hunc ego sideribus solum regnare fatebor; €decernamque nemus dicamque: 'sub arbore numen €hac erit; ite procul (sacer est locus) ite profani'. €{&7Astacus&} Urimur in Crocalen: si quis mea vota deorum €audiat, huic soli, virides qua gemmeus undas €fons agit et tremulo percurrit lilia rivo, €inter pampineas ponetur faginus ulmos. @1 €{&7Idas&} Ne contemne casas et pastoralia tecta: €rusticus est, fateor, sed non et barbarus Idas. €saepe vaporato mihi caespite palpitat agnus, €saepe cadit festis devota Parilibus agna. €{&7Astacus&} Nos quoque pomiferi Laribus consuevimus horti €mittere primitias et figere liba Priapo, €rorantesque favos damus et liquentia mella; €nec sunt grata minus, quam si caper imbuat aras. €{&7Idas&} Mille sub uberibus balantes pascimus agnas, €totque Tarentinae praestant mihi uellera matres; €per totum niveus premitur mihi caseus annum: €si venias, Crocale, totus tibi serviet annus. @1 €{&7Astacus&} Qui numerare velit, quam multa sub arbore nostra €poma legam, tenues citius numerabit harenas. €semper holus metimus, nec bruma nec impedit aestas: €si venias, Crocale, totus tibi serviet hortus. þ¸³°ÿï°°±ÿï‚ÅãìÿïƒÃáìðÓéãÿ’ˆÌ{&7Idas&} Quamvis siccus ager languentes excoquat herbas, €sume tamen calathos nutanti lacte coactos: €vellera tunc dabimus, cum primum tempus apricum €surget et a tepidis fiet tonsura Kalendis. €{&7Astacus&} At nos, quos etiam praetorrida munerat aestas, €mille renidenti dabimus tibi cortice chias, @1 €castaneasque nuces totidem, cum sole Decembri €maturis nucibus virides rumpentur echinni. €{&7Idas&} Num, precor, informis videor tibi? num gravis annis? €decipiorque miser, quotiens mollissima tango €ora manu primique sequor vestigia floris €nescius et gracili digitos lanugine fallo? €{&7Astacus&} Fontibus in liquidis quotiens me conspicor, ipse €admiror totiens. etenim sic flore iuventae €induimur vultus, ut in arbore saepe notaui €cerea sub tenui lucere cydonia lana. @1 €{&7Idas&} Carmina poscit amor nec fistula cedit amori, €sed fugit ecce dies revocatque crepuscula vesper. €hinc tu, Daphni, greges, illinc agat Alphesiboeus. €{&7Astacus&} Iam resonant frondes, iam cantibus obstrepit arbos: €i procul, i, Doryla, plenumque reclude canalem €et sine iam dudum sitientes irriget hortos._ €Vix ea finierant, senior cum talia Thyrsis: €'este pares: et ob hoc concordes vivite; nam vos €et decor et cantus et amor sociavit et aetas'. @1 ôÿ@@@@{1III}1 ôÿ@@@@[{40&7Iollas, Lycidas&}40] {&7Iollas&} Numquid in hac, Lycida, vidisti forte iuvencam €valle meam? solet ista tuis occurrere tauris, €et iam paene duas, dum quaeritur, eximit horas; €nec tamen apparet, duris ego perdita ruscis €iam dudum nullis dubitavi crura rubetis €scindere, nec quicquam post tantum sanguinis egi. €{&7Lycidas&} Non satis attendi: nec enim vacat. uror, Iolla, €uror, et inmodice: Lycidan ingrata reliquit €Phyllis amatque novum post tot mea munera Mopsum. @1 €{&7Iollas&} Mobilior ventis o femina! sic tua Phyllis: €quae sibi, nam memini, si quando solus abesses, €mella etiam sine te iurabat amara videri. €{&7Lycidas&} Altius ista querar, si forte vacabis, Iolla. €has pete nunc salices et laevas flecte sub ulmos. €nam cum prata calent, illic requiescere noster €taurus amat gelidaque iacet spatiosus in umbra €et matutinas revocat palearibus herbas. €{&7Iollas&} Non equidem, Lycida, quamvis contemptus abibo. €Tityre, quas dixit, salices pete solus et illinc, €si tamen invenies, deprensam verbere multo €huc age; sed fractum referas hastile memento. @1 €nunc age dic, Lycida, quae vos tam magna tulere €iurgia? quis vestro deus intervenit amori? €{&7Lycidas&} Phyllide contentus sola (tu testis, Iolla) €Callirhoen sprevi, quamvis cum dote rogaret: €en sibi cum Mopso calamos intexere cera €incipit et puero comitata sub ilice cantat. €haec ego cum vidi, fateor, sic intimus arsi, €ut nihil ulterius tulerim. nam protinus ambas €diduxi tunicas et pectora nuda cecidi. €Alcippen irata petit dixitque: 'relicto, €improbe, te, Lycida, Mopsum tua Phyllis amabit'. €nunc penes Alcippen manet ac ne forte negetur, @1 €a! vereor; nec tam nobis ego Phyllida reddi €exopto quam cum Mopso iurgetur anhelo. €{&7Iollas&} A te coeperunt tua iurgia; tu prior illi €victas tende manus; decet indulgere puellae, €vel cum prima nocet. si quid mandare iuvabit, €sedulus iratae contingam nuntius aures. €{&7Lycidas&} Iam dudum meditor, quo Phyllida carmine placem. €forsitan audito poterit mitescere cantu; €et solet illa meas ad sidera ferre Camenas. €{&7Iollas&} Dic age; nam cerasi tua cortice verba notabo €et decisa feram rutilanti carmina libro. @1 €{&7Lycidas&} 'Has tibi, Phylli, preces iam pallidus, hos tibi cantus €dat Lycidas, quos nocte miser modulatur acerba, €dum flet et excluso disperdit lumina somno. €non sic destricta macrescit turdus oliva, €non lepus, extremas legulus cum sustulit uvas, €ut Lycidas domina sine Phyllide tabidus erro. €te sine, vae misero, mihi lilia nigra videntur €nec sapiunt fontes et acescunt vina bibenti. €at si tu venias, et candida lilia fient €et sapient fontes et dulcia vina bibentur. €ille ego sum Lycidas, quo te cantante solebas €dicere felicem, cui dulcia saepe dedisti €oscula nec medios dubitasti rumpere cantus €atque inter calamos errantia labra petisti. €a dolor! et post haec placuit tibi torrida Mopsi €vox et carmen iners et acerbae stridor avenae? €quem sequeris? quem, Phylli, fugis? formosior illo @1 €dicor, et hoc ipsum mihi tu iurare solebas. €sum quoque divitior: certaverit ille tot haedos €pascere quot nostri numerantur vespere tauri. €quid tibi, quae nosti, referam? scis, optima Phylli, €quam numerosa meis siccetur bucula mulctris €et quam multa suos suspendat ad ubera natos. €sed mihi nec gracili sine te fiscella salicto €texitur et nullo tremuere coagula lacte. €quod si dura times etiam nunc verbera, Phylli, €tradimus ecce manus: licet illae vimine torto, €sic licet et lenta post tergum vite domentur, €ut mala nocturni religavit bracchia Mopsi €Tityrus et furem medio suspendit ovili. €accipe, ne dubites: meruit manus utraque poenas. @1 €his tamen, his isdem manibus tibi saepe palumbes, €saepe etiam leporem decepta matre paventem €misimus in gremium; per me tibi lilia prima €contigerant primaeque rosae; vixdum bene florem €degustabat apis, tu cingebare coronis. €aurea sed forsan mendax tibi munera iactat, €qui metere occidua ferales nocte lupinos €dicitur et cocto pensare legumine panem: €qui sibi tunc felix, tunc fortunatus habetur, €vilia cum subigit manualibus hordea saxis. €quod si turpis amor precibus, quod abominor, istis €obstiterit, laqueum miseri nectemus ab illa €ilice, quae nostros primum violavit amores. €hi tamen ante mala figentur in arbore versus: €"credere, pastores, levibus nolite puellis; @1 €Phyllida Mopsus habet, Lycidan habet ultima rerum"'._ €Nunc age, si quicquam miseris succurris, Iolla, €perfer et exora modulato Phyllida cantu. €ipse procul stabo vel acuta carice tectus €vel propius latitans vicina saepe sub horti. €{&7Iollas&} Ibimus: et veniet, nisi me praesagia fallunt. €nam bonus a dextro fecit mihi Tityrus omen, €qui venit inventa non irritus ecce iuvenca. @1 ôÿ@@@@{1IV}1 ôÿ@@@@[{40&7Meliboeus, Corydon, Amyntas&}40] {&7Meliboeus&} Quid tacitus, Corydon, vultuque subinde minaci €quidve sub hac platano, quam garrulus astrepit umor, €insueta statione sedes? iuvat umida forsan €ripa levatque diem vicini spiritus amnis? €{&7Corydon&} Carmina iam dudum, non quae nemorale resultent, €volvimus, o Meliboee; sed haec, quibus aurea possint €saecula cantari, quibus et deus ipse canatur, €qui populos urbesque regit pacemque togatam. @1 €{&7Meliboeus&} Dulce quidem resonas, nec te diversus Apollo €despicit, o iuvenis, sed magnae numina Romae €non ita cantari debent, ut ovile Menalcae. €{&7Corydon&} Quidquid id est, silvestre licet videatur acutis €auribus et nostro tantum memorabile pago, €nunc mea rusticitas, si non valet arte polita €carminis, at certe valeat pietate probari. €rupe sub hac, eadem quam maxima pinus obumbrat, €haec eadem nobis frater meditatur Amyntas, €quem vicina meis natalibus admovet aetas. @1 €{&7Meliboeus&} Iam puerum calamos et odorae vincula cerae €iungere non cohibes, levibus quem saepe cicutis €ludere conantem vetuisti fronte paterna? €dicentem, Corydon, te non semel ista notavi: €'frange, puer, calamos et inanes desere Musas; €i, potius glandes rubicundaque collige corna, €duc ad mulctra greges et lac venale per urbem €non tacitus porta. quid enim tibi fistula reddet, €quo tutere famem? certe mea carmina nemo €praeter ab his scopulis ventosa remurmurat echo'. €{&7Corydon&} Haec ego, confiteor, dixi, Meliboee, sed olim: €non eadem nobis sunt tempora, non deus idem. €spes magis arridet: certe ne fraga rubosque €colligerem viridique famem solarer hibisco, €tu facis et tua nos alit indulgentia farre; €tu nostras miseratus opes docilemque iuventam €hiberna prohibes ieiunia solvere fago. @1 €ecce nihil querulum per te, Meliboee, sonamus; €per te secura saturi recubamus in umbra €et fruimur silvis Amaryllidos, ultima nuper €litora, terrarum, nisi tu, Meliboee, fuisses, €ultima visuri, trucibusque obnoxia Mauris €pascua Geryonis, liquidis ubi cursibus ingens €dicitur occiduas impellere Baetis harenas. €scilicet extremo nunc vilis in orbe iacerem, þ¸³°ÿï°°±ÿï‚ÅãìÿïƒÃáìðÓéãÿ”ˆ¬a dolor! et pecudes inter conductus Hiberas €irrita septena modularer sibila canna; €nec quisquam nostras inter dumeta Camenas €respiceret; non ipse daret mihi forsitan aurem, €ipse deus vacuam longeque sonantia vota €scilicet extremo non exaudiret in orbe. €sed nisi forte tuas melior sonus advocat aures @1 €et nostris aliena magis tibi carmina rident, €vis, hodierna tua subigatur pagina lima? €nam tibi non tantum venturos dicere ventos €agricolis qualemque ferat sol aureus ortum €attribuere dei, sed dulcia carmina saepe €concinis, et modo te Baccheis Musa corymbis €munerat et lauro modo pulcher obumbrat Apollo. €quod si tu faveas trepido mihi, forsitan illos €experiar calamos, here quos mihi doctus Iollas €donavit dixitque: 'truces haec fistula tauros €conciliat nostroque sonat dulcissima Fauno. €Tityrus hanc habuit, cecinit qui primus in istis €montibus Hyblaea modulabile carmen avena'. @1 €{&7Meliboeus&} Magna petis, Corydon, si Tityrus esse laboras. €ille fuit vates sacer et qui posset avena €praesonuisse chelyn, blandae cui saepe canenti €adlusere ferae, cui substitit advena quercus. €quem modo cantantem rutilo spargebat acantho €Nais et implicitos comebat pectine crines. €{&7Corydon&} Est, fateor, Meliboee, deus: sed nec mihi Phoebus €forsitan abnuerit; tu tantum commodus audi: €scimus enim, quam te non aspernetur Apollo. €{&7Meliboeus&} Incipe, nam faveo; sed prospice, ne tibi forte €tinnula tam fragili respiret fistula buxo, €quam resonare solet, si quando laudat Alexin. @1 €hos potius, magis hos calamos sectare, canales €exprime, qui dignas cecinerunt consule silvas. €incipe, ne dubita. venit en et frater Amyntas: €cantibus iste tuis alterno succinet ore. €ducite, nec mora sit, vicibusque reducite carmen; €tuque prior, Corydon, tu proximus ibis, Amynta. €{&7Corydon&} Ab Iove principium, si quis canit aethera, sumat, €si quis Atlantiaci pondus molitur Olympi: €at mihi, qui nostras praesenti numine terras €perpetuamque regit iuvenili robore pacem, €laetus et augusto felix arrideat ore. @1 €{&7Amyntas&} Me quoque facundo comitatus Apolline Caesar €respiciat, montes neu dedignetur adire, €quos et Phoebus amat, quos Iuppiter ipse tuetur: €in quibus Augustos visurae saepe triumphos €laurus fructificant vicinaque nascitur arbos. €{&7Corydon&} Ipse polos etiam qui temperat igne geluque, €Iuppiter ipse parens, cui tu iam proximus, ecce, €Caesar, abes, posito paulisper fulmine saepe €Cresia rura petit viridique reclinis in antro €carmina Dictaeis audit Curetica silvis. @1 ‰àá{&7(amyntas)&} * * * €* * * €* * * €* * * €* * * ˆá{&7Corydon&} Aspicis, ut virides audito Caesare silvae €conticeant? memini, quamvis urgente procella €sic nemus immotis subito requiescere ramis, €et dixi: 'deus hinc, certe deus expulit Euros'. €nec mora; Parrhasiae solverunt sibila cannae. @1 €{&7Amyntas&} Aspicis, ut teneros subitus vigor excitet agnos? €utque superfuso magis ubera lacte graventur €et nuper tonsis exundent vellera fetis? €hoc ego iam, memini, semel hac in valle notavi €et venisse Palen pecoris dixisse magistros. €{&7Corydon&} Scilicet omnis eum tellus, gens omnis adorat, €diligiturque deis, quem sic taciturna verentur €arbuta, cuius iners audito nomine tellus €incaluit floremque dedit; cui silva vocato €densat odore comas, stupefacta regerminat arbos. €{&7Amyntas&} Illius ut primum senserunt numina terrae, €coepit et uberior, sulcis fallentibus olim, @1 €luxuriare seges tandemque legumina plenis €vix resonant siliquis; nec praefocata malignum €messis habet lolium nec inertibus albet avenis. ‹„{&7Corydon&} Numine Caesareo securior ipse Lycaeus €Pan recolit silvas et amoena Faunus in umbra €securus recubat placidoque in fonte lavatur €Nais et humanum non calcatura cruorem €per iuga siccato velox pede currit Oreas. ˆõ{&7Amyntas&} Iam neque damnatos metuit iactare ligones €fossor et invento, si fors dedit, utitur auro; €nec timet, ut nuper, dum iugera versat arator, €ne sonet offenso contraria vomere massa, €iamque palam presso magis et magis instat aratro. @1 €{&7Corydon&} Ille dat, ut primas Cereri dare cultor aristas €possit et intacto Bromium perfundere vino, €ut nudus ruptas saliat calcator in uvas €utque bono plaudat paganica turba magistro, €qui facit egregios ad pervia compita ludos. €{&7Amyntas&} Ille meis pacem dat montibus: ecce per illum, €seu cantare iuvat seu ter pede lenta ferire €gramina, nullus obest: licet et cantare choreis €et cantus viridante licet mihi condere libro, €turbida nec calamos iam surdant classica nostros. @1 ‹‰{&7Corydon&} Di, precor, hunc iuvenem, quem vos (neque fallor) ab ipso €aethere misistis, post longa reducite vitae €tempora vel potius mortale resolvite pensum €et date perpetuo caelestia fila metallo: €sit deus et nolit pensare palatia caelo! €{&7Amyntas&} Tu quoque mutata seu Iuppiter ipse figura, €Caesar, ades seu quis superum sub imagine falsa €mortalique lates (es enim deus); hunc, precor, orbem, €hos, precor, aeternum populos rege! sit tibi caeli €vilis amor coeptamque, pater, ne desere pacem! @1 €{&7Meliboeus&} Rustica credebam nemorales carmina vobis €concessisse deas et obesis auribus apta; €verum, quae paribus modo concinuistis avenis, €tam liquidum, tam dulce canunt, ut non ego malim €quod Peligna solent examina lambere nectar. €{&7Corydon&} Olim quam tereti decurrent carmina versu Œ˜á* * * ‹™nunc, Meliboee, sonant, si quando montibus istis @1 €dicar habere Larem, si quando nostra videre €pascua contingat! vellit nam saepius aurem €invida Paupertas et dicit: 'ovilia cura!' €at tu, si qua tamen non aspernanda putabis, €fer, Meliboee, deo mea carmina: nam tibi fas est €sacra Palatini penetralia visere Phoebi. €tum mihi talis eris, qualis qui dulce sonantem €Tityron e silvis dominam deduxit in urbem €ostenditque deis et 'spreto' dixit 'ovili €Tityre, rura prius, sed post cantabimus arma'. €{&7Amyntas&} Respiciat nostros utinam fortuna labores €pulcrior et meritae faveat deus ipse iuventae! @1 €nos tamen interea tenerum mactabimus haedum €et pariter subitae peragemus fercula cenae. €{&7Meliboeus&} Nunc ad flumen oves deducite: iam fremit aestas, €iam sol contractas pedibus magis admovet umbras. ôÿ@@@@{1V}1 Forte Micon senior Canthusque, Miconis alumnus, €torrentem patula vitabant ilice solem, €cum iuveni senior praecepta daturus alumno €talia verba refert tremulis titubantia labris: €'quas errare vides inter dumeta capellas €canaque lascivo concidere germina morsu, €Canthe puer, quos ecce greges a monte remotos €cernis in aprico decerpere gramina campo, @1 €hos tibi do senior iuveni pater: ipse tuendos €accipe. iam certe potes insudare labori, €iam pro me gnavam potes exercere iuventam. €aspicis ut nobis aetas iam mille querelas €afferat et baculum premat inclinata senectus? €sed qua lege regas et amantes lustra capellas €et melius pratis errantes mollibus agnas, €percipe. vere novo, cum iam tinnire volucres €incipient nidosque reversa lutabit hirundo, €protinus hiberno pecus omne movebis ovili. €tunc etenim melior vernanti germine silva €pullat et aestivas reparabilis incohat umbras, €tunc florent silvae viridisque renascitur annus, €tunc Venus et calidi scintillat fervor amoris @1 €lascivumque pecus salientes accipit hircos. €sed non ante greges in pascua mitte reclusos, €quam fuerit placata Pales. tum caespite vivo €pone focum geniumque loci Faunumque Laresque €salso farre voca; tepidos tunc hostia cultros €imbuat: hac etiam, dum vivit, ovilia lustra. €nec mora, tunc campos ovibus, dumeta capellis €orto sole dabis, simul hunc transcendere montem €coeperit ac primae spatium tepefecerit horae. €at si forte vaces, dum matutina relaxat €frigora sol, tumidis spument tibi mulctra papillis. €in tenebris quod mane fluet, rursusque premetur @1 €mane quod occiduae mulsura redegerit horae. €parce tamen fetis: ne sint compendia tanti, €destruat ut niveos venalis caseus agnos; €nam tibi praecipuo fetura coletur amore. €te quoque non pudeat, cum serus ovilia vises, €si qua iacebit ovis partu resoluta recenti, €hanc umeris portare tuis natosque patenti €ferre sinu tremulos et nondum stare paratos. €nec tu longinquas procul a praesaepibus herbas þ¸³°ÿï°°±ÿï‚ÅãìÿïƒÃáìðÓéãÿ•ˆ¬nec nimis amotae sectabere pabula silvae, €dum peragit vernum Iovis inconstantia tempus. €veris enim dubitanda fides: modo fronte serena €blandius arrisit, modo cum caligine nimbos €intulit et miseras torrentibus abstulit agnas. €at cum longa dies sitientes afferet aestus €nec fuerit variante deo mutabile caelum, €iam silvis committe greges, iam longius herbas €quaere; sed ante diem pecus exeat: umida dulces €efficit aura cibos, quotiens fugientibus Euris @1 €frigida nocturno tanguntur pascua rore €et matutinae lucent in gramine guttae. €at simul argutae nemus increpuere cicadae, €ad fontem compelle greges; nec protinus herbas €et campos permitte sequi, sed protegat illos €interea veteres quae porrigit aesculus umbras. €verum ubi declini iam nona tepescere sole €incipietque serique videbitur hora premendi, €rursus pasce greges et opacos desere lucos. €nec prius aestivo pecus includatur ovili, €quam levibus nidis somnos captare volucris @1 €cogitet et tremulo queribunda fritinniat ore. €cum iam tempus erit maturas demere lanas, €sucida iam tereti constringere vellera iunco, €hircorumque iubas et olentes caedere barbas, €ante tamen secerne pecus gregibusque notatis €consimiles include comas, ne longa minutis, €mollia ne duris coeant, ne candida fuscis. €sed tibi cum vacuas posito velamine costas €denudavit ovis, circumspice, ne sit acuta €forpice laesa cutis, tacitum ne pusula virus €texerit occulto sub vulnere: quae nisi ferro €rumpitur, a! miserum fragili rubigine corpus @1 €arrodet sanies et putria contrahet ossa. €providus (hoc moneo) viventia sulphura tecum €et scillae caput et virosa bitumina portes, €vulneribus laturus opem. nec Brutia desit €pix tibi: tu liquido picis unguine terga memento, €si sint rasa, linas. durae quoque pondera malthae €ardenti coquito lentumque bitumen aheno, €impressurus ovi tua nomina; nam tibi lites €auferet ingentes lectus possessor in armo. @1 €nunc etiam, dum siccus ager, dum fervida tellus, €dum rimosa palus et multo torrida limo €aestuat et fragiles nimium sol pulverat herbas, €lurida conveniet succendere galbana saeptis €et tua cervino lustrare mapalia fumo. €obfuit ille malis odor anguibus: ipse videbis €serpentum cecidisse minas: non stringere dentes €ulla potest uncos, sed inani debilis ore €marcet et obtuso iacet exarmata veneno. €nunc age vicinae circumspice tempora brumae €qua ratione geras. aperit cum vinea saepes €et portat laetas securus circitor uvas, €incipe falce nemus vivasque recidere frondes. €nunc opus est teneras summatim stringere virgas, €nunc hiemi servare comas, dum permanet umor, €dum viret et tremulas non excutit Africus umbras. €has tibi conveniet tepidis fenilibus olim €promere, cum pecudes extremus clauserit annus. @1 €hac tibi nitendum, labor hic in tempore noster €gnavaque sedulitas redit et pastoria virtus. €ne pigeat ramos siccis miscere recentes €et sucos adhibere novos: licet horrida nimbis €instet hiems nimioque gelu nivibusque coactis €incurvare velit nemus et constringere frondes, €tu tamen aut leves hederas aut molle salictum €valle premes media: sitis est pensanda tuorum, €Canthe, gregum viridante cibo: nihil aridus illis, €ingenti positus quamvis strue, prosit acervus, €virgea si desint liquido turgentia suco €et quibus est aliquid plenae vitale medullae. €praecipue gelidum stipula cum fronde caduca €sterne solum, ne forte rigor penetrabile corpus @1 €urat et interno vastet pecuaria morbo. €plura quidem meminisse velim, nam plura supersunt: €sed iam sera dies cadit et iam sole fugato €frigidus aestivas impellit Noctifer horas'. ôÿ@@@@{1VI}1 ôÿ@@@@[{40&7Astylus, Lycidas, Mnasyllus&}40] {&7Astylus&} Serus ades, Lycida: modo Nyctilus et puer Alcon €certavere sub his alterno carmine ramis, €iudice me, sed non sine pignore. Nyctilus haedos €iuncta matre dedit: catulum dedit ille Lacaenae, €iuravitque genus: sed sustulit omnia victor. @1 €{&7Lycidas&} Nyctilon ut cantu rudis exsuperaverit Alcon? €Astyle, credibile est, si vincat acanthida cornix, €vocalem superet si dirus aedona bubo. €{&7Astylus&} Non potiar Petale, qua nunc ego maceror una, €si magis aut docili calamorum Nyctilus arte €aut cantu magis est quam vultu proximus illi. €{&7Lycidas&} Iam non decipior: te iudice pallidus alter €venit et hirsuta spinosior hystrice barbam; €candidus alter erat levique decentior ovo @1 €et ridens oculis crinemque simillimus auro, €qui posset dici, si non cantaret, Apollo. €{&7Astylus&} O Lycida, si quis tibi carminis usus inesset, €tu quoque laudatum posses Alcona probare. €{&7Lycidas&} Vis igitur, quoniam nec nobis, improbe, par es, €ipse tuos iudex calamos committere nostris? €vis conferre manum? veniat licet arbiter Alcon. €{&7Astylus&} Vinces tu quemquam? vel te certamine quisquam €dignetur, qui vix stillantes, aride, voces €rumpis et expellis male singultantia verba? @1 €{&7Lycidas&} Fingas plura licet: nec enim potes, improbe, vera €exprobrare mihi, sicut tibi multa Lycotas. €sed quid opus vana consumere tempora lite? €ecce venit Mnasyllus: erit (nisi forte recusas) €arbiter inflatis non credulus, improbe, verbis. €{&7Astylus&} Malueram, fateor, vel praedamnatus abire €quam tibi certanti partem committere vocis. €ne tamen hoc impune feras: en aspicis illum, €candida qui medius cubat inter lilia, cervum? €quamvis hunc Petale mea diligat, accipe victor. €scit frenos et ferre iugum sequiturque vocantem €credulus et mensae non improba porrigit ora. @1 €aspicis, ut fruticat late caput utque sub ipsis €cornibus et tereti pendent redimicula collo? €aspicis, ut niveo frons inretita capistro €lucet et, a dorso quae totam circuit alvum, €alternat vitreas lateralis cingula bullas? €cornua summa (vides?) ramosaque tempora molles €implicuere rosae rutiloque monilia torque €extrema cervice natant, ubi pendulus apri €dens sedet et nivea distinguit pectora luna, €hunc, sicutque vides, pignus, Mnasylle, paciscor €perdere, dum sciat hic se non sine pignore vinci. @1 €{&7Lycidas&} Terreri, Mnasylle, suo me munere credit: €aspice quam timeam! genus est, ut scitis, equarum €non vulgare mihi, quarum de sanguine ponam €velocem Petason, qui gramina matre relicta €nunc primum teneris libavit dentibus: illi €terga sedent, micat acre caput, sine pondere cervix, €et tornata brevi substringitur ungula cornu, €ungula, qua viridi sic exsultavit in arvo, €tangeret ut fragiles, sed non curvaret, aristas: €hunc dare, si vincar, silvestria numina iuro. @1 €{&7Mnasyllus&} Et vacat et vestros cantus audire iuvabit. €iudice me sane contendite, si libet: istic €protinus ecce torum fecere sub ilice Musae. €{&7Astylus&} Sed ne vicini nobis sonus obstrepat amnis, €gramina linquamus ripamque volubilis undae. €namque sub exeso raucum mihi pumice lymphae €respondent et obest arguti glarea rivi. €{&7Lycidas&} Si placet, antra magis vicinaque saxa petamus, €saxa, quibus viridis stillanti vellere muscus €dependet scopulisque cavum sinuantibus arcum €imminet exesa veluti testudine concha. @1 €{&7Mnasyllus&} Venimus et tacito sonitum mutavimus antro: €seu residere libet, dabit ecce sedilia tophus, €ponere seu cubitum, melior viret herba tapetis. €nunc mihi seposita reddantur carmina lite; €nam vicibus teneros malim cantetis amores: €Astyle, tu Petalen, Lycida, tu Phyllida lauda. €{&7Lycidas&} Tu modo nos illis (iam nunc, Mnasylle, precamur) €auribus accipias, quibus hunc et Acanthida nuper €diceris in silva iudex audisse Thalea. @1 €{&7Astylus&} Non equidem possum, cum provocet iste, tacere. €rumpor enim, Mnasylle: nihil nisi iurgia quaerit. €audiat aut dicat, quoniam cupit; hoc mihi certe €dulce satis fuerit, Lycidam spectare trementem, €dum te teste palam sua crimina pallidus audit. €{&7Lycidas&} Me, puto, vicinus Stimicon, me proximus Aegon €hos inter frutices tacite risere volentem €oscula cum tenero simulare virilia Mopso. €{&7Astylus&} Fortior o utinam nondum Mnasyllus adesset! €efficerem, ne te quisquam tibi turpior esset. @1 €{&7Mnasyllus&} Quid furitis, quo vos insania tendere iussit? €si vicibus certare placet_sed non ego vobis €arbiter: hoc alius possit discernere iudex. €et venit ecce Micon, venit et vicinus Iollas: €litibus hi vestris poterunt imponere finem. þ¸³°ÿï°°±ÿï‚ÅãìÿïƒÃáìðÓéãÿ—ôÿ@@@@{1VII}1 ôÿ@@@@[{40&7Lycotas, Corydon&}40] {&7Lycotas&} Lentus ab urbe venis, Corydon; vicesima certe €nox fuit, ut nostrae cupiunt te cernere silvae, €ut tua maerentes exspectant iubila tauri. €{&7Corydon&} O piger, o duro non mollior axe, Lycota, €qui veteres fagos nova quam spectacula mavis €cernere, quae patula iuvenis deus edit harena. @1 €{&7Lycotas&} Mirabar, quae tanta foret tibi causa morandi, €cur tua cessaret taciturnis fistula silvis €et solus Stimicon caneret, pallente corymbo €quem sine te maesti et tenero donavimus haedo. €nam, dum lentus abes, lustravit ovilia Thyrsis, €iussit et arguta iuvenes certare cicuta. €{&7Corydon&} Sit licet invictus Stimicon et praemia dives €auferat, accepto nec solum gaudeat haedo, €verum tota ferat quae lustrat ovilia Thyrsis: €non tamen aequabit mea gaudia; nec mihi, si quis €omnia Lucanae donet pecuaria silvae, €grata magis fuerint quam quae spectavimus urbe. €{&7Lycotas&} Dic age dic, Corydon, nec nostras invidus aures €despice: non aliter certe mihi dulce loquere, @1 €quam cantare soles, quotiens ad sacra vocatur €aut fecunda Pales aut pastoralis Apollo. €{&7Corydon&} Vidimus in caelum trabibus spectacula textis €surgere, Tarpeium prope despectantia culmen; €emensique gradus et clivos lene iacentes €venimus ad sedes, ubi pulla sordida veste €inter femineas spectabat turba cathedras. €nam quaecumque patent sub aperto libera caelo, €aut eques aut nivei loca densavere tribuni. €qualiter haec patulum concedit vallis in orbem €et sinuata latus resupinis undique silvis €inter continuos curvatur concava montes, €sic ibi planitiem curvae sinus ambit harenae €et geminis medium se molibus alligat ovum. €quid tibi nunc referam, quae vix suffecimus ipsi €per partes spectare suas? sic undique fulgor €percussit. stabam defixus et ore patenti @1 €cunctaque mirabar necdum bona singula noram, €cum mihi tum senior, lateri qui forte sinistro €iunctus erat, 'quid te stupefactum, rustice', dixit €'ad tantas miraris opes, qui nescius auri €sordida tecta, casas, et sola mapalia nosti? €en ego iam tremulus et vertice canus et ista €factus in urbe senex stupeo tamen omnia: certe €vilia sunt nobis quaecumque prioribus annis €vidimus, et sordet quidquid spectavimus olim.' €balteus en gemmis, en illita porticus auro €certatim radiant; nec non, ubi finis harenae €proxima marmoreo praebet spectacula muro, €sternitur adiunctis ebur admirabile truncis @1 €et coit in rotulum, tereti qui lubricus axe €impositos subita vertigine falleret ungues €excuteretque feras. auro quoque torta refulgent €retia, quae totis in harenam dentibus exstant, €dentibus aequatis; et erat (mihi crede, Lycota, €si qua fides) nostro dens longior omnis aratro. €ordine quid referam? vidi genus omne ferarum, €hic niveos lepores et non sine cornibus apros, €hic raram silvis etiam, quibus editur, alcen. €vidimus et tauros, quibus aut cervice levata @1 €deformis scapulis torus eminet aut quibus hirtae €iactantur per colla iubae, quibus aspera mento €barba iacet tremulisque rigent palearia saetis. €nec solum nobis silvestria cernere monstra €contigit: aequoreos ego cum certantibus ursis €spectavi vitulos et equorum nomine dictum, €sed deforme pecus, quod in illo nascitur amne, €qui sata riparum vernantibus irrigat undis. €a! trepidi quotiens sola discedentis harenae €vidimus inverti, ruptaque voragine terrae €emersisse feras; et in isdem saepe cavernis €aurea cum subito creverunt arbuta nimbo. @1 €{&7Lycotas&} O felix Corydon, quem non tremebunda senectus €impedit! o felix, quod in haec tibi saecula primos €indulgente deo demittere contigit annos! €nunc, tibi si propius venerandum cernere numen €fors dedit et praesens vultumque habitumque notasti, €dic age dic, Corydon, quae sit mihi forma deorum. €{&7Corydon&} O utinam nobis non rustica vestis inesset: €vidissem propius mea numina! sed mihi sordes €pullaque paupertas et adunco fibula morsu €obfuerunt. utcumque tamen conspeximus ipsum €longius; ac, nisi me visus decepit, in uno €et Martis vultus et Apollinis esse putatur. @1 ðþ