ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος Φεβρωνίας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα τού Προδρόμου γ'.

Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού

Λύει τού Ζαχαρίου τήν σιωπήν, γεννηθείς ο Ιωάννης, καί γάρ ουδέ έπρεπε τόν πατέρα σιωπάν, προελθούσης τής φωνής, αλλ' ώσπερ απιστηθείσαν, πρώην τήν γλώτταν έδησεν, ούτω φανερωθείσαν, δούναι τώ πατρί τήν ελευθερίαν, ώ καί ευηγγελίσθη, καί εγεννήθη, φωνή τού Λόγου, καί φωτός Πρόδρομος, πρεσβεύων υπέρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Σήμερον η φωνή τού Λόγου, τήν φωνήν δι' απιστίαν κρατουμένην, λύει τήν πατρικήν, καί τής Eκκλησίας εμφαίνει τήν ευτεκνίαν, δεσμά τής στειρώσεως λύονται μητρικά, ο λύχνος τού φωτός προέρχεται, η αυγή τού ηλίου τής δικαιοσύνης, μηνύει τήν έλευσιν, εις ανάπλασιν πάντων, καί σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Ανατολίου ο αυτός

Θεού Λόγου μέλλοντος εκ Παρθένου τίκτεσθαι, Άγγελος εκ στειρωτικών ωδίνων προέρχεται, ο μέγας εν γεννητοίς γυναικών, καί Προφήτου περισσότερος, έδει γάρ θείων πραγμάτων, παραδόξους είναι τάς αρχάς, παρ' ηλικίαν τό γόνιμον, καί άνευ σποράς σύλληψις, ο ποιών θαυμάσια, εις σωτηρίαν ημών δόξα σοι.

Καί τής Αγίας Προσόμοια γ'

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Άθλησιν υπέμεινας, τή σή παλαίστρα κατάλληλον, Φεβρωνία πανεύφημε, ιδρώσιν ασκήσεως, μαρτυρίου αίμα, συγκερασαμένη, όθεν καί στέφανον διπλούν, ο ευεργέτης σοι εχαρίσατο, πρός όν καί ανελήλυθας, πεποικιλμένη λαμπρότητι, ως Παρθένος πανάμωμος, καί ως Μάρτυς αήττητος.

Κάλλει τό τού σώματος, η ωραιότης η ένθεος, τής ψυχής σου συνέδραμεν, ως κρίνον γάρ έλαμψας, εν μοναίς όσιαις, εκλελευκασμένη, καί ταίς τού αίματος ροαίς, πεφοινιγμένη Νύμφη πανάμωμε, διό σε καί ουράνιος, τερπνός εδέξατο θάλαμος, καί παστάς ακατάλυτος, ως Παρθένον καί Μάρτυρα.

Κύκλω παρενέβαλε, σού Φεβρωνία πανεύφημε, ο ρυόμενος Άγγελος, εκ βρέφους γάρ Κύριον, φοβουμένη ώφθης, καί ανακειμένη, ώσπερ ανάθημα τερπνόν, τετηρημένον τώ παντοκράτορι, εντεύθεν κατεπάτησας, τήν τού Σελήνου παράνοιαν, καί στεφθείσα ανέδραμες, πρός Χριστόν τόν νυμφίον σου.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Η Ελισάβετ συνέλαβε τόν Πρόδρομον τής χάριτος, η δέ Παρθένος τόν Κύριον τής δόξης, Ησπάσαντο αλλήλας αι μητέρες, καί τό βρέφος εσκίρτησεν, ένδοθεν γάρ ο δούλος ήνει τόν Δεσπότην, θαυμάσασα η μήτηρ τού Προδρόμου, ήρξατο βοάν, Πόθεν μοι τούτο, ίνα η Μήτηρ τού Κυρίου μου έλθη πρός με; ίνα σώση λαόν απεγνωσμένον, Ο έχων τό μέγα έλεος δόξα σοι.

Εις τόν Στίχον, τής Οκτωήχου

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Βλέπε τήν Ελισάβετ, πρός τήν Παρθένον Μαριάμ διαλεγομένην, Τί παραγέγονας πρός με, η Μήτηρ τού Κυρίου μου; σύ βασιλέα βαστάζεις, καγώ στρατιώτην, σύ τόν νομοδότην, καγώ τόν νομοθέτην, σύ τόν λόγον, καγώ τήν φωνήν, τήν κηρυξασαν τήν βασιλείαν τών ουρανών.

Απολυτίκιον τού Προδρόμου

Ήχος δ'

Προφήτα καί Πρόδρομε, τής παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαί σε ουκ ευπορούμεν ημείς, οι πόθω τιμώντές σε, στείρωσις γάρ τεκούσης, καί πατρός αφωνία, λέλυνται τή ενδόξω, καί σεπτή σου γεννήσει, καί σάρκωσις Υιού τού Θεού, κόσμω κηρύτεται.

Απολυτίκιον τής Αγίας

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τή φωνή, Σέ Νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω σύν σοί, καί θνήσκω υπέρ σού, ινακαί ζήσω ενσοί, αλλ' ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι, Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τού Προδρόμου είς, καί τής Αγίας ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Ύμνοις σε μέλπω προσφόρως Φεβρωνία.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Υπέρμαχε δόξης τής τού Χριστού, παράσχου μοι χάριν, Φεβρωνία καί φωτισμόν, τήν σήν ευφημήσαι φωτοφόρον, καί σεβασμίαν πανήγυριν άσμασι.

Μελέτη θανάτου διηνεκεί, λαμπρύνασα Μάρτυς, Φεβρωνία σού τήν ψυχήν, έδραμες πρός ύψος μαρτυρίου, διά βασάνων πολλών προσαχθείσα Χριστώ.

Νεώσασα πόνοις ασκητικοίς, τήν άρουραν Μάρτυς, τής καρδίας σου τηλαυγώς, Μαρτύρων εδρέψω τούς στεφάνους, αθλητικώς τώ Θεώ ημών άδουσα.

Ο νεύματι πάντα δημιουργών, εκ σού Θεομήτορ, εσαρκώθη, όν ευσεβώς, ποθήσασα κόρη Φεβρωνία, μαρτυρικώς εν αυτώ προσενήνεκται.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Ίσχυσας τώ Πνεύματι, καταβαλείν οφρύν ένδοξε, τυραννικήν, καί πολυθεϊας, Φεβρωνία τό άθεον.

Σύ νύν εστερέωσας, τή κραταιά χειρί Δέσποτα, μαρτυρικώς, αγωνιζομένην, Φεβρωνίαν τήν ένδοξον.

Σώμά σου τεμνόμενον, υπέρ Χριστού αγνή πάνσοφε, μαρτυρικώς, σύ τού Παραδείσου, εγεώργεις απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Εύρέ σε βοήθειαν, τήν Θεομήτορα Πάναγνε, η ευκλεής, Μάρτυς Φεβρωνία, καί τυράννους κατήσχυνε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών Προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα τού Προδρόμου

Ήχος α' Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο πάλαι ταίς ροαίς, Ιορδάνου βαπτίσας, την κάθαρσιν παντός, Ιωάννη τού κόσμου, πολλοίς με βυθιζόμενον, πλημμελήμασιν έλκυσον, καί απόπλυνον, από παντοίας κηλίδος, τόν Φιλάνθρωπον, διά παντός ικετεύων, ως πρέσβυς ευπροσδεκτος.

Δόξα... τής Αγίας

Ποθήσασα Χριστόν, τόν ωραίον εν κάλλει, εχώρησας τομώς, πρός μεγίστους αγώνας, δι' ών τόν αρχέκακον, παντελώς εθανάτωσας, ού με λύτρωσαι, τών πολυπλόκων παγίδων, οδηγούσά με, ταίς σαίς ευχαίς Φεβρωνία, πρός θείαν μετάνοιαν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Νηδύϊ μητρική, Ιωάννης σκιρτήσας, φερόμενον αγνή, τόν Θεόν εν γαστρί σου, επέγνω θεία χάριτι, καί πιστώς προσεκύνησεν, αλλά δέομαι, σύν τώ Προδρόμω Παρθένε, καθικέτευσον, όν εσωμάτωσας Λόγον, σωθήναι τόν δούλόν σου.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς Κύριε

Μώμος εν σοί, όλως ουκ έστι πανεύφημε, Φεβρωνία, σύ γάρ αμφοτέρωθεν, τώ λυτρωτή σου καί εραστή, τώ πεποθημένω ευαρεστήσαι εσπούδασας, ασκήσεως εν πόνοις, καί μαρτύρων εν άθλοις, κοσμουμένη θεόφρον πανόλβιε.

Εξ απαλών, Μάρτυς ονύχων επόθησας, τής αγάπης, πηγήν τήν αέναον, τήν εφετήν πάσι λογικοίς, ής ορεγομένη βασάνων πόνους υπέμεινας, πυρί φλογιζομένη, καί μελών στερουμένη, Φεβρωνία παρθένων τό καύχημα.

Λόγοις Θεού, εντεθραμμένη θεόσοφε, τοίς ποθούσι, λόγον τόν σωτήριον τάς Ιεράς, βίβλους Ιερώς, εγχειριζομένη, ενθέως Μάρτυς εξήπλωσας, καί τής διδασκαλίας, τούς μισθούς εκομίσω, τών Μαρτύρων τήν δόξαν πλουτήσασα.

Θεοτοκίον

Πύλη φωτός, πάσιν εδείχθης Πανάμωμε, τοίς εν σκότει, φώς τό απερίγραπτον, περιγραπτώ σώματι Χριστόν, τής δικαιοσύνης τόν ήλιον απαστράψασα, ού νύν ταίς φρυκτωρίαις, Φεβρωνία ρωσθείσα, τών Μαρτύρων τό κλέος εκτήσατο.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Ωραιώθης πορφύρα, Μάρτυς εξ αιμάτων σου εξθφανθείση σοι, εγυμνώθης σώμα, καί παθών τών χιτώνα απέρριψας, πρό βημάτων στάσα, δικαστικών ώ Φεβρωνία, τού Χριστού μιμουμένη τήν γύμνωσιν.

Πυρωθείσα τώ πόθω, Μάρτυς τού νυμφίου σου τού νοητού τήν ψυχήν, καί θελχθείσα τούτου, καλλοναίς ακηράτοις υπέμεινας, τεμνομένη χείρας, καί τών πληγών τάς αλγηδόνας, Φεβρωνία Μαρτύρων τό καύχημα.

Ροή τών σών αιμάτων, τής πολλυθεϊας τήν φλόγα κατέσβεσεν, οι δέ σοί οδόντες, εκριζούμενοι πάσαν ανέσπασαν, τών ειδώλων πλάνην, καί τής τρυφής σοι Φεβρωνία, τήν αιώνιον τέρψιν ειργάσαντο.

Θεοτοκίον

Οι σοί πόδες τμηθέντες, θείων μαρτυρίων τήν τρίβον διώδευσαν, καί πρός τόν τεχθέντα, εκ Παρθένου αγίας μετέβησαν, εμπεριπατούντες, χαρμονικώς εν Παραδείσω, Φεβρωνία παρθένε Θεόνυμφε.

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον

Σελήνου τού δυσσεβούς η άθεος, καί θρασεία κατεβλήθη ωμότης, τής τού Θεού, περί πάντων προνοίας, εκζητησάσης τό αίμά σου, Ένδοξε, καί σέσωσται διά τής σής, καρτερίας ο θείος Λυσίμαχος.

Φωστήρα θεολαμπή σε έδειξεν, η σοφή καί θεοφόρος Bρυαίνη, ταίς διδαχαίς εκβιβάσασα κόρη, καί τής ελπίδος ουδόλως διήμαρτε, παρέστησε γάρ τώ Χριστώ, Φεβρωνία σε νύμφην αμόλυντον.

Θεοτοκίον

Ο έμψυχος τού Δεσπότου θάλαμος, ο λαμπραίς τής παρθενίας ακτίσι, φωτοειδώς, ώσπερ κρίνον εκλάμπων, τής ακανθώδους εν μέσω συγχύσεως, η πάναγνος καί ευπρεπής, Θεοτόκος αξίως δοξάζεται.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς, Εκφθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος

Η πρίν στείρα σήμερον, Χριστού τόν Πρόδρομον τίκτει, καί αυτός τό πλήρωμα, πάσης τής προφητείας, όνπερ γάρ, προανεκήρυξαν οι Προφήται, τούτον δή, εν Ιορδάνη χειροθετήσας, ανεδείχθη Θεού Λόγου, Προφήτης Κήρυξ ομού καί Πρόδρομος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος καί πολυάθλου Φεβρωνίας.

Στίχοι

· Προίξ τή γυναικών καλλονή Φεβρωνία.

· Τομή κεφαλής, ως καλή σοι προίξ γύναι!

· Δώκε δέ Φεβρωνίη ξίφει αυχένα εικάδι πέμπτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ορεντίου, καί τών έξ γνησίων αδελφών αυτού, ών τά ονόματα Φαρνάκιος, Έρως, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός καί Λογγίνος.

Στίχοι

· Εκδύς θαλάσσης ζών Ορέντιος βάθους,

· Εν γή τελευτά καί πρός ουρανόν τρέχει.

· Άρας ο Φαρνάκιος εκ γής πηλίνης,

· Ανήλθεν εις έδαφος οίκου Κυρίου.

· Ερών υπήρχεν ουρανών κάλλους Έρως,

· Πρός ούς μεταστάς, ώσπερ ήρα χαιρέτω.

· Θρόνοι νοητοί Φιρμίνός τε καί Φίρμος,

· Οίς εγκάθηται Βασιλεύς τών Αγγέλων.

· Κυριαχόν, Λογγίνον ως Ισαγγέλους,

· Θεός τίθησιν ισοτίμους Αγγέλοις.

Tή αυτή ημέρα, η ανάμνησις τής υπέρ λόγον καί πάσαν ελπίδα δοθείσης ημίν βοηθείας παρά τού μεγάλου Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, διά τών πρεσβείων τής ασπόρως αυτόν τεκούσης, κατά τών διά γής τε καί θαλάσσης, κυκλωσάντων τήν καθ' ημάς Βασιλίδα τών πόλεων, καί πανωλεθρία παραδοθέντων τελείω αφανισμώ.

Ταίς τής Θεοτόκου καί πάντων σου τών Αγίων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Aμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Ρείθρα πηγάζεις ιαμάτων, τοίς προστρέχουσιν εν πίστει τώ ναώ σου, Φεβρωνία σεμνή, καί τώ Χριστώ βοώσιν, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ω τής καλής σου πραγματείας! σαρκός αίματος θεόφρον αντηλλάξω, βασιλείαν Θεού, πανεύφημε βοώσα, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Στίφει παρθένων συγχορεύεις, αξιάγαστε παρθένε Φεβρωνία, τή Παρθένω καί Θεομήτορι βοώσα, Ευλογημένος πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η'

Επταπλασίως καμινον

Φωτοφανώς η μνήμη σου, Φεβρωνία τελείται νύν, ταίς φωτοειδέσιν αστραπαίς πυρσεύουσα, φωτί γάρ ωμίλησας, καί φωτοφόρος γέγονας, Τόν φωτοποιόν, καί φωτοδότην βοώσα, οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εθαυμαστώθης πρότερον, εν ασκήσει πανεύφημε, καί μαρτυρικώς, κατεκοσμήθης ύστερον, οπίσω γάρ έδραμες, τού εραστού νεάνις φαιδρά, καί σού τούς μαστούς, τούς αγαθούς υπέρ οίνον, ετμήθης Φεβρωνία, υπέρ τής ευσεβείας, οσμή δέ σου τών μύρων, πιστούς εύωδιαζεις.

Βεβαρυμμένος πταίσμασι, Φεβρωνία πανεύφημε, καί ταίς τρικυμίαις, τών παθών κυκλούμενος, προσφεύγω τή σκέπη σου, τών αμφοτέρων λύσιν ζητών, αλλ' ως θαυμαστή, καί εκλεκτή τώ Δεσπότη, βοώντα μή παρίδης, αλλά με σαίς πρεσβείαις, εξαρπασον θεόφρον, εκ βρόχων ψυχοφθόρων.

Θεοτοκίον

Ρητορευόντων γλώσσαί σε, ανυμνήσαι ου σθένουσιν, ώ Θεογεννήτορ, Μαριάμ Θεόνυμφε, Θεόν γάρ εγέννησας, τόν επί πάντων Κόρη άγνή, εκ παρθενικής, απειρογάμου νηδύος, ώ νύν η Φεβρωνία, μελωδούσα κραυγάζει, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω ο ουρανός

Ω θεία τού Δεσπότου περιστερά, περιηργυρωμένη λαμπρότητι, παρθενική, σώμα λαμπρυνθείσα ασκητικώς, κεχρυσωμένη πτέρυγας, ταίς χλωροειδέσι μαρμαρυγαίς, τής σής ομολογίας, καί θείων σου αιμάτων, τούς σέ υμνούντας καταφαίδρυνον.

Νοί προσομιλούσα γυμνώ τώ νώ, Φεβρωνία θεόφρον κατέλαβες, τών ορεκτών, έσχατον καί τέλους, μακαριστού, επιτυχείν ηξίωσαι, νύν συμβασιλεύουσα τώ Χριστώ, λαμπρώς τώ σώ νυμφίω, αφράστοις εν θαλάμοις, εν ευφροσύνη διαμένουσα.

Ιάσεις αναβρύεις ως ποταμός, ροιζηδόν τοίς εν πίστει προστρέχουσι, σού τή σεπτή, θήκη Φεβρωνία θεοειδές, τής παρθενίας άγαλμα, άνθος τό τής φύσεως τό τερπνόν, θυγάτηρ Βασιλέως, η ένδον κεκτημένη, τής θείας δόξης τό αγλάϊσμα.

Θεοτοκίον

Ανώρθωσας Παρθένε τών γυναικών, τό ολίσθημα Λόγον κυήσασα, τόν ανορθούν, τούς κατερραγμένους, ως αγαθόν, καί κραταιόν δυνάμενον, όν η Φεβρωνία η ευκλεής, ποθήσασα συντόνως, οπίσω σου δραμούμαι, αγαλλομένη ανεβόησεν.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Εξαποστειλάριον τού Προδρόμου

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τό τού Προδρόμου σήμερον, χαροποιόν Γενέθλιον, τό σκυθρωπόν διαλύει, τής τού πατρός αφωνίας, καί τής τεκούσης στείρωσιν, μηνύει δέ τήν μέλλουσαν, χαράν καί αγαλλίασιν, διό καί πάσα η κτίσις, αυτό φαιδρώς εορτάζει.

Θεοτοκίον

Προφήται προεκήρυξαν, Απόστολοι εδίδαξαν, καί Μάρτυρες θεοφρόνως, τόν σόν Υιόν Θεοτόκε, τρανώς καθωμολόγησαν, Θεόν τών όλων πάναγνε, μεθ' ών σε μεγαλύνομεν, οι διά σού λυτρωθέντες, τής παλαιάς καταδίκης.

Εις τόν Στίχον, τής Οκτωήχου

Δόξα... Τού Προδρόμου

Ήχος πλ. δ'

Πρέπει τώ Ιωάννη η ευωδία, πρέπει τώ Βαπτιστή τών ασμάτων η τερπνότης, ούτος γάρ εκήρυξε τήν απαρχήν τής ημών σωτηρίας, ο σκιρτών εν κοιλία, καί βοών εν ερήμω, Μετανοείτε, τού Βασιλέως ο στρατιώτης, ο Πρόδρομος τής χάριτος, ο τόν αμνόν προμηνύων, καί τόν Σωτήρα πρεσβεύων, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. δ’

Δέσποιvα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Καί η λοιπή Ακολουθία καί, Απόλυσις.