II, 12.
S. 22 . . .
[Ὁ δὲ δριμύξας καὶ λίαν βλοσυρὸν εἰσαθρήσας πληκτικώτερον ἡμῖν ἔφησε νεύσας.] Τούς εὐαγγελιστὰς ἐφευρετἀς οὐχ ἵστορας τῶν [5] περὶ τὸν Ἰησοῦν γεγενῆσθαι πράξεων. ἕκαστος γὰρ αὐτῶν οὐ σύμφωνον ἀλλ᾿ ἑτερόφωνον μάλιστα τὸν λόγον περὶ τοῦ πάθους ἔγραψεν· ὁ μὲν γάρ ἱστορεῖ, ώς σταυρωθέντι σπόγγον τις ὄξονς πληρώσας προσήνεγκεν ....ὁ δἑ ἑτέρως· ἐις τὸν τόπον, φησίν, ἐλθόντες Γολγαθᾶ, ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν οἶνον μετὰ [10] χολῆς μεμιγμένον· καὶ γενσάμενος οὐκ ἠθέλησε πιεῖν· καὶ μετ᾿ ὀλίγα· περὶ δὲ ἐνάτην ὥραν ἐβόησεν δ᾿᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἐλωείμ, ἐλωείμ, λεμὰ σαβαχθανεί, τουτέστιν· θεέ μου, θεέ μου, ἵνα τί με ἐγκατέλιπες; οὕτος δ᾿ ἐστὶ Ματθαῖος. ὁ δέ φησι· σκεῦος ἔκειτο ὄξονς μεστόν· σκεῦος οὖν μεστὸν [15] τοῦ ὄξονς ὑσσώπῳ προσδήσαντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι· ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ’Ιησοῦς εἶπε· τετέλεσται· καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα· οὖτός ἐστιν ὁ Ἰωάννης. ὁ δὲ λέγει· καὶ φωνῇ μεγάλῃ κράξας εἶπε·πάτερ, εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· οὗτος δὲ [20] τυγχάνει Λουκᾶς. ἐκ ταύτης τῆς ἑώλου ἱστορίας καὶ διαφώνου ὡς οὐχ ἑνὸς ἀλλὰ πολλῶν πεπονθοότων ἔστι λαβείν τὸν λόγον· εἰ γὰρ ὁ μέν· εἰς χεῖράς σου, λέγει, παραθήσομαι τὸ 1 S. 24 Πνεῦμά μου, ὁ δέ· τετέλεσται, ὁ δέ θεέ μου, ἵνα τί με ἐγκατέλιπες; ὁ δέ; ὁ θεός, θεός μου, εἰς τί ὠνείδισάς με; φανερὸν ὡς ἀσύμφωνος αὕτη μυθοποΐα ἢ πολλοὺς σταυρουμένονς ἐμφαίνει ἢ ἕνα δυσθανατοῦντα καὶ τὸ σαφὲς τοῖς παροῦσι [5] τοῦ πάθους μὴ παρέχοντα· εἰ δὲ κατὰ ἀλήθειαν τὸν τρόπον τοῦ θανάτοῦ εἰπεῖν μὴ δυνάμενοι οὗτοι παντάπασιν έρραψῴδηΰαν, καὶ περὶ τῶν λοιπῶν οὐδὲν ἐσαφήνισαν.2
-
8 πληρώσας: sub ρ al. lit., πληρώσας ex πλήσας ?
8 Lacuna, vid. infra
15 σὺν ὑσσώπῳ Cod, sed vide Blondel ρ. 29, ubi σὺν deest
18 ὁ Ἰωάννης: art. fort, delend.
7 f Mark. 15, 36, sed hic legitur: δραμών τις καὶ γεμίσας σπόγγον ὄξους . . . ἐπότιζεν αὐτόν, at D offert πλήσας (nec aliter Macarius ipse in »Solutione«, Blondel p. 29). Mark. 15, 34 hic desideratur et restituendum est (cf. ρ. 24, 2); in clausula lacunae restitue: ούτός έστι Μάρκος
8 ff Matth. 27, 33. 34 (τὸν τόπον : artic. cum B — λεγόμενον deest, cf. אprim, man.)
11 ff Matth. 27, 46 (— τὴν ἐνάτην cett. — ἐβόησεν cum BL, ἀνεβόησεν plurimi — ἐλωείμ testium ni fallor solus Eusebius praebet, Demonstr. 490)
14 ff Joh. 19, 29. 30 (σκεος sec. loco [pro σπόγγον] solus noster; non muto, cum »Solutio« quoque [Blondel ρ. 29] σκεῦος praebeat; expectaveris τὸ σκεῦος οὖν κτλ. — pro προσδήσαντες testes ceteri περιθέντες)
18 ff Luc. 23, 46 (ὁ Ἰησος deest, cf. textum Marcionis — κράξας solus noster, φωνήσας cett. et ante φωνῇ μεγ. ponunt — παραθήσομαι cum testibus inferioris gradus) ↩
-
4 δὶς θανατοῦντα vult Duchesne, sed ea quae sequuntur δυσθανατοῦντα confirmant; accedit, quod numerus evangelistarum »quattuor«, non »duo« est
2 Mark. 15, 34; de lect. ὠνείδισας, quam etiam Cantabrigiensis et latini c, i offerunt, cf. Sitzungsberichte d. Preuß. Akademie d. Wiss., 28. Febr. 1901. Ad hoc capitulum vide Schalkhausser in »Texte u. Unters.« T. 31, 4 p. 38sq. ↩
